DÜŞMAN ve ŞEYTAN

 ŞEYTAN ve DÜŞMAN

Şeytan tasavvuru

İnsan zihninde mutlak bir düşman, korkutan, korku veren soyut bir enerji vardır. Bu korkutucu, ürpertici soyut çisim “şeytan” olarak biçimlenmiştir. Bir kişinin kendisi için kötülük düşünen düşmanıdır şeytan. İnsanoğlu yerleşik düzene geçmesiyle mal-mülk edinme tamahı başlar. İyiye sahip olmak, daha iyi şeyin kendinde olmasını istemek insanlar arasında kavgaların nedeni olmuştur. İşte ilk düşmanlık benlikle böyle meydana çıkmıştır.

İnsanoğlu kendine karşı kötü düşünceler barındıran birine “düşman” demiştir. İlk semavi din olan İbranice de düşman, “şeytan” manasına gelmektedir. İlk semavi dinin başlangıcından bu yana da değişmeden öteki son iki semavi dinlere (Hıristiyanlık-Müslümanlık) değişikliğe uğramadan şeytan olarak girmiştir. Batı dillerine şeytan İbraniceden geçmiştir. Hıristiyan dinine göre şeytan “satan” olarak bilinir, “Hıristiyan karşıtı, İsa’nın düşmanı” olarak tabir edilir.

Dini ve Tanrı kelamı Kur'an’ı bir paravan araç olarak kullanan sahtekârlara karşı Kur'an Bakara Suresi 14. Ayette şöyle: “Bunlar iman etmiş olanlarla yüz yüze geldiklerinde ‘iman ettik’ derler. Kendi şeytanlıklarıyla baş başa kaldıklarında ise söyledikleri şudur: ‘hiç kuşkunuz olmasın biz sizinleyiz. Geçek olan şu ki, alay edip duran kişileriz” geçer. 

Allah adını kullanıp saf Müslümanları kandıran sahtekârlar, şeytandan daha öndeler. Şeytanın Allah’tan uzaklaştığı, Allah’ı tanımadığı, Allah’a düşman olduğu falan yoktur.  Şeytanın insana olan düşmanlığından, insana yakın olmadığından Allah tarafından cezalandırılmıştır. 

Fatr suresi 5. ayet, Lokman 33. ayet: “Allah ile aldatmak. Sizi Allah ile aldatan herkes şeytandır. Mümin maskeli müşrikliğin mesleği haline gelen şeytancık” diye geçer.

Bütün çatışmaların temelinde insan ve şeytan vardır. Şeytanileşmiş suratlarıyla mala mülke doymayan insan, bütün zulümleri saf Müslümanlara “kader” olarak telkin ederek, "zahmeti" ve "rahmeti" cennet kılıfına sokarak anlatırlar. Kendileri kazanç sağlamakta hünerleriyle şirke bulaşmaktan asla geri kalmazlar. Fesattırlar, (Ölçüyü bozanlar) fesat yuvalarında barınırlar. Allah: “yoksulları yoksulluklarıyla, zenginleri, zenginlikleriyle intihan eder” diyerek Allah ile Allah adını kullanarak insanları aldatırlar sahtekârlar. 

Düşman;
İslam öncesi Türkler'de düşman, şeytan anlamınadır. İslamlaşan Türkler İbraniceden şeytan olarak almış ve düşmanı da "kötülük eden biri" olarak kullanmaya başlamıştır. Doğrusu, her ikiside benzer anlam taşır...,

İnsan zihninde kendine mutlak bir düşman yaramak vardır. Kavram olarak düşman, çok eski bir kavramdır. Her millete bir düşman kavramı vardır. İnsanlığın yaşadığı her yerde düşman, kötü niyetli, kötülük düşünen demektir. Bir kişi, kendisi için kötü düşünen kişi düşmanıdır. Asya kökenli olan düşman, "duş-duj" kötü, uğursuz. Dujmen, düşman, kötü düşünceler barındıran anlamınadır.

İbranice de düşman saytan (şeytan) kişinin düşmanı manasınadır. İbraniceden Batıya aynen saytan olarak geçmişti. Batılı Hıritiyanlar için manası, “Hıristiyanlığa ve İsa’ya düşman” demektir.

Kur'an da, 63 ayet içinde geçer şeytan. Dil bilimci Ragıp El İsfahan-i, şeytan sözcük olarak “stn” kökünden geldiğini “uzaklaştırmak” anlamına gelir. Buna bir örnek verirsek, halk arasında “beladan uzak kalmak, düşmandan uzak kalmak” gibi dahi “düşmanlık aşılayan, aldatan, fitne-fesat yaratan” olarak algılanır.

Selman ZEBİL